Door de jaren heen zijn verschillende paarden op mijn pad gekomen, op deze pagina schrijf ik vooral over het pad wat we belopen hebben. Wil je meer weten over de paarden die we nu hebben? Kijk dan even hier op de website van onze stoeterij.
Al sinds klein meisje wilde ik graag op paardrijden of bij paarden zijn. Mijn ouders lieten mij vanaf mijn 4e op peuterles gaan op een manege in Soest. Dit waren kleine stapritjes van 30 minuten. Vervolgens ben ik manegeruiter geweest tot mijn 12e.
Norman (lees hier meer over Norman)
In 2004, op mijn 11e kreeg ik een verzorgpaard op de camping waar mijn ouders toen een jaarplaats hadden. Na een half jaar werd deze verkocht en na lang overwegen besloten mijn ouders hem te kopen. Norman was namelijk 1,65 meter hoog en super lief, waardoor mijn ouders ook weer konden rijden. 
Norman was een super lief paard waarmee ik en mijn vader onze eerste officiële wedstrijden heb gereden. Mijn ouders huurden regelmatig een paard van de manege of vrienden en gingen dan samen het bos in. Tot ze op een gegeven moment klaar waren voor een volgende stap! Ze besloten een paard erbij te kopen.
Er was alleen een probleem: Norman was opgegroeid tussen de koeien en daarom nog nooit gesocialiseerd. Hij kon niet samen met andere paarden, tenzij ze bont waren. Het nieuwe paard moest daarom een groot, bont paard worden.
Norman hebben we helaas in 2011 moeten verkopen.
Murphy (lees hier meer over Murphy)
Zo kwamen we in 2005 uit op Murphy! Tijdens de zoektocht kwamen we uit op het tinkerras en raakte we verliefd. Murphy was en is nog steeds het ideale plaatje voor ons: super lief en aanhankelijk. Murph heeft een heftig verleden waar ze altijd wel last van zou blijven houden. Ze kon goed met Norman en met mijn ouders, dus mijn ouders konden lekker het bos in, ze kon goed met mij, terwijl ik met mijn beentjes haast niet onder het zadel uit kwam. Toen we Murphy net hadden, besloten we naar de Tinkerdagen in Hoofddorp en Wehl te gaan. Vanuit daar is het idee opgekomen om zelf ook Tinkerdagen te organiseren! Deze bleken alleen meer gewenst dan wij dachten want het eerste weekend hadden we al 120 tinkers over het terrein lopen!!!
Murphy is nog steeds deel van ons gezin. Ze heeft nog steeds haar momenten, ze staat al jaren op stallen met tracktoren en shovels, waar vrachtauto’s komen, 9 van de 10 keer loopt ze aan een lang lijntje met je mee, de 10e keer is er blinde paniek en belanden we weer in de sloot. Enige twee uitzonderingen is als ze een veulen aan de voet heeft en als ze een kind/onervaren ruiter op haar rug heeft, dan is ze stoer en lief! Ze heeft al heel veel mensen geholpen met het overwinnen van hun angst voor paarden.
L’Espoir (lees hier meer over L’Espoir)
Toen Norman een peesblessure kreeg hebben we nog een tijd zitten dokteren. Uiteindelijk bleek dit niet meer goed te komen en hebben we hem verkocht als recreatiepaard. Daar begon ook onze zoektocht naar een nieuw paard.
Dit keer gingen we op zoek naar een paard met ervaring en een zacht karakter. Zo kwamen we uit in Friesland, bij L’Espoir.
L’Espoir werd steeds meer mijn paard en ging ook mee naar stages en mijn werk bij Anky. We hebben gesprongen, bosritten gereden en zij was het eerste paard waarmee ik in het Z1 gestart ben! L’Espoir is altijd mijn ‘once in a lifetime horse’ geweest en ik heb haar met veel verdriet moeten laten gaan op haar 26e na een paar jaar verdiend pensioen.
Bram (lees hier meer over Bram)
Bram kwam op mijn pad toen een meisje die ik kende van de tinkerdagen mij vroeg om hem een half jaar door te rijden tijdens haar studie. Na dat half jaar kreeg ik de kans om hem over te kopen en dat heb ik dan ook gelijk gedaan!
Dit was mega leuk, voor het eerst hadden wij drie paarden. Ik kon dus gezellig samen met mijn ouders bosritten maken! Daarnaast was ik met Bram vooral veel aan het spelen, we hebben veel oefencrossen en laagdrempelige eventingwedstrijden gereden.
Ik heb hem helaas moeten verkopen toen ik mijn instructeursopleiding richting springen wilde doen en hij te klein was voor deze opleiding.
