Al weken zijn we hier naar toe aan het werken, kleine madam Funky, ik en onze trainer. In de trainingen begint ze steeds fijner te lopen en ook haar zenuwen beginnen minder te worden (van elke 5 minuten mesten naar een keer in drie kwartier).

Tot ik afgelopen maandag ineens op bed lag met griep. Een paar dagen rustig aan gedaan en woensdag madam op de trailer geladen om te trainen bij onze instructrice. Woensdagavond begon ik weer belabberder te worden met als resultaat dat ik tot gisteren in bed heb gelegen.

Gelukkig, vanochtend voelde ik me weer fit en was ik klaar om te gaan. Ik was om 8 uur al aan het stuiteren en heb al mijn spullen wel 3x ingevet. Mijn éérste kampioenschappen. Wauw, ik ben gewoon afgevaardigd naar de Utrechtse Kampioenschappen. Voelde me net een penny-meisje die naar haar pony-rijles ging. Extra vroeg naar stal gegaan, Funky gewassen, gevlochten en nog een keer alle spullen gevet. Ouders kwamen, paard op de trailer en naar Houten!!

Rustig opgezadeld en naar de losrijbaan gestapt. Eenmaal daar begon madam toch te springen en te stuiteren. Gelijk naar paps gestuurd of de zweetdeken eraf kon en gelijk met rijden begonnen. Pfoe ze stond scherp, zag en hoorde alles en van elke beweging van mij (of haar zelf, zoals zelfs een scheetje), schoten we naar voren. Oké, hier had ik even niet op gerekend na een weekje rust. Achteraf gezien weet ik dat madam behoorlijk stressvol is en van zichzelf al een adhd’tje dus had ik dit kunnen zien aankomen. 

Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik wel schrok van haar spanningen en raakte daar zelf een beetje van in paniek. Ik kon toch niet afgaan! Maar ja, wat moet je dan doen, je paard gerust stellen en aan het werk gaan. In plaats daarvan bleef ik een beetje hangen. Ik wou de ontspanning terug en raakte te gefocussed op het plaatje.

Toen was het zo ver, ik mocht de ring in. Mijn instructrice had mij verteld een liedje in mijn hoofd te nemen “in een groen groen knollenland” en op dat ritme mijn proef te rijden. Lekker tempo en je ding doen. Tot ik op de E-B lijn kwam, Funky de bloembakken zag en helemaal blokkeerde. Ze was écht niet van plan om nog maar een stap te zetten. Achteraf gezien had ik gewoon moeten doorpakken en doorrijden, maar ik ging er in mee. Raakte zelf ook weer zenuwachtig en we begonnen met z’n tweeën te stressen. De rest van de proef niet in de buurt gekomen van de bloembakken en dus ook de figuren niet kunnen afwerken.

Met recht ook laatste plaatsing. We laten ons niet te lang op de kop zitten en gaan gewoon lekker aan het werk en trainen voor de volgende keer